Het plannen van een bruiloft is altijd iets waar ik als klein meisje al van droomde. En toen het eindelijk zo ver was het gewoonweg een feestje om te doen. In deze blog neem ik je mee naar de voorbereidingen van onze bruiloft en naar de dag zelf op 5 september 2008 tevens de 29e trouwdag van mijn ouders.
Maar laten we bij het begin beginnen.
Het aanzoek
Het begon natuurlijk allemaal met het aanzoek. Ergens in de zomer van 2017 op een regenachtige dag liepen we over het strand van Scheveningen. Er hing die dag onrust in de lucht. Hans deed anders dan anders. Ik kon er de vinger niet op leggen, maar er was iets. Hij leek gespannen.
Eenmaal aangekomen in Scheveningen wilde hij heel graag gaan wandelen op het strand. Wat normaal gesproken natuurlijk een fantastisch idee zou zijn, maar het regende behoorlijk en het zag er niet naar uit dat het binnenkort veel beter zou gaan worden. En zoals je misschien wel weet ben ik alles behalve fan van regen!
Maar iets in me zei dat ik maar gewoon mee moest gaan en dus stapten we ons hotelletje uit en liepen naar het strand. Het was koud en guur. Het waaide hard en het strand was verlaten op één wandelaar na die heel in de verte aan kwam lopen.
En daar ging hij, op zijn knieën vroeg hij of ik de rest van mijn leven zijn vrouw wilde zijn. Een prachtige ring kwam tevoorschijn uit zijn binnenzak en natuurlijk zei ik JA!
Het dromen kon beginnen
Ik weet nog goed dat we daarna naar een van de strandtentjes gingen om daar lekker op te warmen en meteen begonnen te dromen over onze bruiloft. De voors- en tegens vlogen over de tafel en we wisten al gauw hoe onze dag eruit moest gaan zien en wat we absoluut niet wilden.
Eenmaal thuis moesten we op zoek naar een kratje bier, want mijn vader had ooit gezegd dat als Hans met me wilde trouwen hij een kratje bier mee moest nemen. Nu hou ik niet zo van het standaard, dus namen wij in plaats van een kratje, 24 flesjes speciaal bier mee en op het moment dat Hans er mee aan kwam lopen was het een groot enthousiasme in de tuin. Er zat een feestje aan te komen en daar houden wij wel van in onze familie.
Het plannen van de bruiloft
Ik maakte een ordner aan, ja dat deed je nog in die tijd 😉 en begon met het plannen van onze bruiloft.
We bezochten locaties en stoeiden met de tijden. We zochten leveranciers die bij ons pasten en kochten onze kleding. We maakten een begroting, zodat ook alles binnen budget bleef.
Omdat ik met regelmaat activiteiten voor grote(ere) groepen organiseerde koste het me relatief weinig moeite om de bruiloft te organiseren. En met de ruime voorbereidingstijd van meer dan een jaar voelden we ook geen druk en konden we rustig onze beslissingen en keuzes maken.
Onze bruiloft
De avond voor de bruiloft sliep ik traditioneel in mijn ouderlijk huis, samen met mijn vriendin en tevens getuige. Het was een gezellige avond met een wijntje en vooral veel lachen en plezier. Toen ik naar bed ging bedacht ik ‘ik heb er alles aan gedaan en overal aan gedacht, ik kan er niets meer aan veranderen dus het is goed zoals het gaat.’ Daarna sliep ik als een roos en was er de volgende ochtend dan ook helemaal klaar voor!
Make-up en Haar
De kapster en de visagiste kwamen om me klaar te maken voor mijn ‘grote dag’. Ontspannen zat ik te genieten van al dat gefriemel en ook hier was weer veel gekkigheid en gezelligheid. Heerlijk om zulke mensen om je heen te hebben.
Wist je trouwens dat ik in 2018 mijn eerste bruiloft als weddingplanner heb gedaan voor mijn visagiste van toen. Hoe bijzonder is dat 
.
In de jurk
Inmiddels werd het tijd om mijn jurk aan te trekken.
Nu was het plaatje compleet. De emotie in de ogen van mijn moeder vergeet ik nooit meer en ik maar knipperen, want mijn make-up zat er net goed op 
.
En mochten de andere mannen uit mijn leven me eindelijk zien.
En volgens mij is het goedgekeurd.
De first look
Daarna was ik alleen. Man wat een zenuwslopende minuten waren dat…
Ding dong, de bel Hans was aangekomen en kwam de trap op lopen, de hoek om en WAUW wat zag hij er prachtig uit en gelukkig vond hij dat van mij ook.
Helaas zijn daar geen foto’s van, althans alleen in het album.
De daggasten
Inmiddels hadden alle daggasten zich verzameld in mijn ouderlijk huis en konden we ons nog even showen voordat we naar Landgoed het Laer zouden vertrekken voor de ceremonie.
Omdat we verschillende locaties aan zouden doen hadden we er voor gezorgd dat alle gasten in één bus vervoerd werden. Dat moet een mooi feest geweest zijn, bijna jammer dat we niet bij ze in de bus zaten, maar aan de andere kant waren de momentjes in de trouwauto ook heel fijn om even tot rust te komen en op te laden.
De ceremonie
Eenmaal aangekomen op het landgoed, voegden er zich nog een aantal familieleden en kennissen bij om de ceremonie mee te maken.
Het was een prima ceremonie, maar niet heel persoonlijk. Dat kon in die tijd nog niet zo. Dat hadden we wel graag gewild, maar de gemeente Ommen was in die tijd nog niet zo modern. Nu is dat gelukkig heel anders.
Daarna maakten we foto’s hadden tijd voor felicitaties en was het tijd voor de gasten om met de bus naar de volgende locatie te rijden om even tot rust te komen en te genieten van taart bij De Langenhof in Zwolle.
Wij bleven achter met mijn schoonzus die assisteerde tijdens de fotoshoot op het landgoed. We picknickten met zijn allen en hadden een hele leuke middag.
De kinderreceptie
We vervolgden onze weg in de auto naar de basisschool in Zwolle waar ik op dat moment les gaf. We hadden alle kinderen van de school uitgenodigd voor een kinderreceptie. Ik weet nog zo dat de directeur me een keer in de gang aansprak en er maar vanuit moest gaan dat er vast niet veel kinderen op vrijdagmiddag terug zouden komen voor een juf die trouwde. Nou dat heeft hij geweten!
De kinderen van mijn klas deden een stukje en een aantal bevriende moeders zorgden voor de ranja en het lekkers. Het was een heus feestje met als klap op de vuurpijl een echte bruidstaart. Omdat we zo veel locaties aan zouden doen en er eigenlijk geen tijd was om taart te eten hadden wij besloten de taart dan maar te laten voor wat het is. Maar daar dachten onze moeder anders over, dus zij regelden een bruidstaart en lieten deze op school bezorgen. Onze ceremoniemeester heeft het er nog altijd warm als hij eraan terugdenkt dat hij met die hoge taart tussen al die kinderen door moest….
Het was een heerlijke middag met al die glimmende en lachende kinderen. Sommigen zelf verkleed als prinses. Wat een feest.
Het diner
De middag vloog voorbij en dus stapten we weer in de auto op weg naar Herberg de Witte Gans. Een voor ons bijzondere plek waar we graag komen.
We hebben heerlijk gegeten en tijdens het diner werd er door de gasten een felicitatie wave gedaan. Dat betekende dat de eerste persoon ging staan en een klein woord tot ons richtte en vervolgens ging de volgende staan enzovoort. In de bus had iedereen een briefje gekregen met de naam van diegene waarna zij aan de beurt zouden zijn, dus het ging heel gestructureerd (en laat ik daar nou van houden 😂). Ik vond het heel erg leuk en persoonlijk om alle verhalen en felicitaties op deze manier te ontvangen.
Minder grappig was de factuur die we achteraf ontvingen door ‘grappige’ vrienden die bepaalde drankjes hadden besteld. Je leest dat verhaal in mijn blog bruiloft anekdotes.
Het avondfeest
We hebben enorm genoten en gelachen met onze daggasten en nu is het tijd voor het avondfeest in het Roode Hert in Dalfsen. Dus voor de laatste keer die dag stapten we in de trouwauto en de gasten in de bus en reden door de bossen richting het feestje.
En een feestje dat werd het. Een avond vol dans, drankjes, een fantastisch lied van onze disputen van de studenten vereniging, een stukje van onze families en mijn collega’s hadden er ook weer veel werk van gemaakt met een persoonlijk lied.
Het gooien van het mini boeket dat ik had laten maken verliep ook anders dan gedacht. Mijn oudtante ving het terwijl ze aan tafel zat aan de andere kant van de zaal. We wachten nog tot ze gaat trouwen 
.
En dat bandje(geen idee hoe het heet) om mijn been werd gevangen door een van onze beste vrienden en eindelijk gaat hij dit jaar trouwen (na 3 keer verplaatst te hebben ivm Covid19) We hopen dat we er in mei kunnen zijn, want hoe tof is het om als weddingplanner een internationale bruiloft in Amerika mee te kunnen maken en dan ook nog als gast. Dat zou wel eens genieten kunnen worden, maar goed dat is even een zijspoor. Terug naar mijn eigen bruiloft.
De hele avond heb ik met die enorme jurk over mijn arm op de dansvloer gestaan (er zat geen haakje aan om hem vast te maken, waren ze vergeten…). Dansen met mijn broer, ouders, vrienden, vriendinnen en zelfs een openingsdans met mijn MAN!
Overnachten
Die nacht sliepen we samen met onze getuigen en ceremoniemeesters in het hotel om de volgende ochtend met iedereen en onze ouders samen te ontbijten en na te praten over de prachtige dag.
En nu zijn we ineens 12,5 jaar verder. Bizar hoe snel dat gaat. Het is in deze corona tijd niet eenvoudig om dingen te vieren, maar helemaal stilletje willen we het ook niet voorbij laten gaan. Dus hebben we een plan!
wordt vervolgend…
